"TAJEMNICA KOBIECEJ RÓŻY – KIM JESTEŚ JAKO KOBIETA???"(video)

 JAK UZDRAWIAĆ CIAŁO I SYTUACJE ŻYCIOWE DZIĘKI ŚCIEŻCE BUDZENIA KOBIECOŚCI, Czy pojmujesz już kim jesteś jako kobieta?

Po jej obudzeniu w pełni, Twój związek partnerski będzie zapewniał błogość. 

Bo: obudzone drzewo hormonalne  rodzi ciągle nowe komórki, pozwala cieszyć się życiem i poszerzać horyzonty w marzeniach………….

Sekrety te znane były od nie pamiętnych czasów. Katarzy w średniowieczu znali 1001 wydzielin hormonalnych. Nauka póki co rozpoznała ok. 100, a i z nich nieliczne dochodzą do krwi. Dlatego starzejemy się i chorujemy.

Co zrobić, by ożywić swe drzewo hormonalne? Omawiamy te zagadnienia i przechodzimy proste ćwiczenia  podczas spotkań w Klubie Kobiecości i na warsztatach.

Kiedy w pełni obudzi się drzewo hormonalne:

Nigdy więcej nie będziemy już jeść starego chleba / symbol/.
Nigdy już nie powrócimy do starego świata, który możecie zostawić za sobą.
Nigdy więcej w energii dualności.
Nigdy więcej w energii braku wolności.
Nigdy więcej w energii braku szacunku.
Nigdy więcej w energii bezsilności, niezadowolenia, niebezpieczeństwa, hipokryzji, strachu, chciwości i korupcji.

——————————————————-

      TAJEMNICA  KOBIECEJ  RÓŻY – KIM JESTEŚ JAKO KOBIETA

To  ona jest nośnikiem życia, ona tka siatkę życia dzięki której możliwe jest życie na ziemi.  Kobieta  na szachownicy to królowa dysponująca  wszystkim.

Kiedy jest  w iluzji, czyli podlega umysłowi, podlega manipulacji, to pionek na szachownicy. Ciężko pracuje, wierzy przedstawicielom systemów, ech,….. Rozpoznaj tę grę stołową.

Obudź  w sobie Królową przez wiedzę i proste ćwiczenia, które przekazuję na zajęciach.

Znam dokładnie twe problemy i wiem jak się czujesz gdy czytasz różne obiecujące książki i zachęcające treści podawane w internecie.  Jednak  statystyki i wyniki swojej pracy nad sobą nie dają odzwierciedlenia w ciele, w związkach czy  biznesie.   Kiedyś podobnie jak Ty stałam w takim samym miejscu.

Znalazłam jednak rozwiązanie, które totalnie  odmieniło skuteczność moich działań, a które  pragnę  Ci udostępnić.

Za to jakie masz wyniki odpowiada dokładnie jeden czynnik. W zależności od nauczyciela może być to inny. Pramatka mówi zawsze to samo .

Właśnie o tym decydującym czynniku mówię na spotkaniach Klubu Kobiecości i na zajęciach praktycznych.

Zgodzisz się  z pewnością ze mną, że nawet najlepszy  przepis na szczęśliwe życie,  w dzisiejszych czasach,  przy zalewie informacji, którymi jesteśmy codziennie bombardowani,  zwyczajnie zginie niedostrzeżony w tłumie.

To właśnie umiejętne dotarcie do wewnętrznego domu, pokonując pułapki umysłu,  odzyskanie wrodzonej mocy i darów  dla Twojego życia jest jak TLEN. Z pewnością  domyślasz się  co się  stanie w chwili,  gdy dłuższy czas będziesz żyć z odrobiną tlenu lub co gorsza gdy zostaniesz  od niego  odcięta/ty… to powolna śmierć Twojego żywego życia. Poprowadzę Ciebie tą drogą, Wskażę Twoje największe atuty i podpowiem jak z nich korzystać. Prawda, że  każdy najdroższy nawet sprzęt potrzebuje instrukcji obsługi.

                 RAZEM ŁĄCZYMY WYSIŁKI. KROCZYMY  ŚCIEŻKĄ ŚWIĘTEJ KOBIECOŚCI, KTÓRA TWORZY PIĘKNO, ZDROWIE, JEDNOŚĆ, DOBROBYT I NOWĄ RZECZYWISTOŚĆ.

Dla kogo te spotkania? Dla tych kobiet co czują , że jeszcze:

- jest wiele do odkrycia ze swej wrodzonej żeńskiej mocy,

- do uaktywnienia tych talentów,

- do zdemaskowania iluzji

- rozumieją, że jest coś do uzdrowienia w sobie i  życiu,

- że trzeba uwolnić  ducha

- przywołać jedność……..

zrodlo:http://www.aumakkua.pl/?

zrodlo:miziaforum.com

"Czym człowiek powinien się kierować w życiu: rozumem czy miłością???"(video)

Czym człowiek powinien się kierować w życiu, rozumem czy miłością? Jest to pytanie, na które człowiek próbuje znaleźć odpowiedź od wieków. Oba warianty mają swoich zagorzałych zwolenników, jak i przeciwników. Niejedną debatę już stoczono na ten temat. Frakcję popierającą kierowanie się rozumem kojarzy się z naukowcami i materialistami, a ich oponentów uważa się za romantyków, poetów itd..

Moje zdanie jest inne. Nie zaliczam się do żadnej z tych grup, a nawet nie sympatyzuję z nimi. Odezwą się pewnie głosy, że staram się połączyć w codziennym życiu oba te punkty widzenia, jak to czyni wielu zwykłych ludzi.

Mój pogląd jest jednak zupełnie inny i nie zgadza się z wyżej wymienionymi wariantami, a tylko po części do nich nawiązuje.
W wyniku szybkiej ewolucji, człowiek został wyniesiony bardzo wysoko. Jesteśmy ostatnim elementem łańcucha pokarmowego i do nas należy panowanie nad światem.

Zapomnieliśmy jednak o naszym dziedzictwie. Mowa tu o instynkcie, który przejęliśmy od naszych praprzodków. Rozwinął on się znacznie u człowieka w przeciągu wielu tysięcy lat i przyjął zupełnie nową formę.

Nie możemy już dziś jednak mówić o czystym, zwierzęcym instynkcie, który znamy z programów przyrodniczych, gdyż zatraciliśmy wiele czynników zapewniających przetrwanie w dzikim środowisku i skurczyło się do minimum wykorzystanie naszych zmysłów w życiu codziennym.

Natomiast inne cechy rozwinęły się w nas bardzo silnie, pod wpływem ewolucji, zmieniającego się środowiska i coraz lepszych warunków bytowych. Ludzie, gdy nie musieli troszczyć się o miejsce, w którym tej nocy będą spać i co będą jeść, mogli pozwolić sobie na rozluźnienie i zająć się sprawami duchowymi.

Mając dużo wolnego czasu, mamy możliwość swobodnego rozmyślania i człowiek staje się przez to wrażliwszy. Jednak to tylko pozory, że jesteśmy inni niż ludzie, którzy trzydzieści tysięcy lat temu gonili półnago mamuta, aby zatopić w jego jeszcze ciepłym mięsie zęby.

Sigmunt Freud na podstawie swych długoletnich badań i obserwacji psychiki ludzkiej stwierdził, że każdy człowiek ma w głębi siebie ukryty silny instynkt, z którego obecności często nie zdajemy sobie sprawy. Mamy więc związek ze zwykłą biologią. Podstawowym zadaniem instynktu pozostało bowiem zapewnienie przetrwania gatunku, przekazanie potomstwu genów i uzyskanie jak najlepszych warunków do życia.

Kierowanie się w życiu rozumem lub miłością ma taki sam cel, przynieść nam pożytek. Nawet tego nie chcąc, podświadomie wybieramy korzystne dla nas rozwiązanie, gdyż tak mówi nam wewnętrzny głos.

Jedynie symboliczne znaczenie ma to czy obierzemy drogę uczuć, czy rozumu. Pozwala nam to usprawiedliwić nasze postępowanie i poprawić sobie nastrój. Wynikło to z faktu, że człowiek od bardzo dawna usiłuje ujarzmić instynkt.

Próbuje się go kształtować za pomocą nakazów, zakazów i innych norm ustalonych przez społeczeństwo. Od urodzenia otoczenie próbuje nadać odpowiednią formę osobowości dziecku, aby żyło zgonie z panującą kulturą i przyjętymi zasadami.

Freud stwierdził, że wszelkie zakazy i prawa są niezgodne z naturą człowieka i powodują konflikt wewnętrzny. Każda osoba dąży do zapewnienia sobie jak najlepszych warunków i do ?zwycięstwa? w życiu, dlatego potrzebne jest umotywowanie swojego postępowania.

Jeśli będziemy walczyć ze swoim wrodzonym instynktem to doprowadzimy do autodestrukcji, gdyż zaburzymy nasz pęd do przetrwania.
Rozum i miłość to tylko zwykłe pojęcia, które mają na celu ukrycie czegoś głębszego, czego nie potrafimy do końca sami zrozumieć.

Podejmując się wyboru pomiędzy miłością, a rozumem tworzymy iluzję mającą zapewnić nam spokój.

Tak naprawdę to instynkt kieruje nami od urodzenia i prawie zawsze musi wziąć górę, bo inaczej życie pokonałoby nas szybko.

zrodlo:miziaforum.com

" "Jestes tym, co we mnie najlepsze" / The Best of Me" -" melodramat

Czasem trzeba sobie popłakać, a ten wyciskacz łez jest ku temu niezłą okazją… pod warunkiem, że nie będziemy szukać w nim głębi.

Gdyby wychowali się w innym miejscu, w innym środowisku, byliby idealną parą… Niestety, Dawson wychował się w patologicznej rodzinie, a Amanda w wyżej sytuowanej rodzinie o głębokim wartościach moralnych.

Co prawda w młodości los dał im szansę i byli parą, ale Dawson został w końcu wciągnięty w mroczne sprawki ojca i braci, i zapłacił za to więzieniem (przypadkowo zabił człowieka). Ich drogi się rozeszły, on zaczął pracować na platformach wiertniczych, ona założyła szczęśliwą rodzinę. Spotkali się po latach na pogrzebie dawnego znajomego i uczucie znów rozkwitło. Niestety, rodzinne powiązania Dawsona po raz drugi wystawią je na poważną próbę…

Ekranizacja powieści Nicholasa Sparksa, autora takich przebojów, jak „Pamiętnik”, „List w butelce”, „Jesienna miłość” czy „Noce w Rodanthe”. Tym razem łzy wyciskane są do kwadratu, bowiem śledzimy aż dwa melodramatyczne podejścia bohaterów do szczęścia (i w sumie jedno jest odbiciem drugiego). Jest kilka niezłych scen (konfrontacja Dawsona z rodziną), jest też kilka scen łzawych i patetycznych do bólu, trącących na kilometr telenowelą.

Ciekawie ukazano wahania się Amandy rozdartej między mężem i dziećmi a prawdziwą miłością, sztampowo z kolei przedstawiono chociażby ojca Dawsona (zło wcielone), nie zawsze iskrzy ponadto między odtwórcami głównych ról. Wyszedł porządny, ale nie wyróżniający się niczym szczególnym wyciskacz łez.

https://www.youtube.com/watch?v=KyfNk3FTHGU&t=34s

Niektore z komentarzy:

_ "Niestety życie nie jest takie jak byśmy chcieli marzyli. Miłość zdarza sie tylko raz i zostaje na zawsze w sercu, zawsze będę myśleć co robi jak żyje tylko dlatego że ostatnia miłość była to pierwsza...."

-"Jestes tym, co we mnie najlepsze" - "The Best of Me". Czesto milosc konczy sie lazmi i rozstaniem, a jakze czesto powraca, ale juz tylko sercem, tym najlepszum, co w tobie..."

"-....prawdziwa miłość ta naprawdę jedyna tylko raz się trafia, jeśli wogóle się trafi szczęśliwi Ci którzy doznali i przeżyli coś takiego ,niesamowita moc ..."

..."-Film o prawdziwej miłości,ja wiem że tak można kochać bo sam kocham już ponad dwadzieścia lat.Zakochać się można wiele razy ale ta prawdziwa miłość jest chyba tylko jedna i do końca życia..."

zrodlo:miziaforum.com

"Czy jest większa zbrodnia niż zabicie miłości????"(video)

Miłość to uczucie najważniejsze w życiu każdego człowieka. Miłość do rodziny, przyjaciół. I ta najważniejsza, ta, która sprawia, że cały świat wokół wiruje wieloma barwami i codziennie, nawet w pochmurne dni świeci słońce. Ta, której nie można do niczego porównać.

 Ta, która często staje się całym życiem. Jedna, jedyna osoba, która potrafi obrócić dotychczasowe życie o 180 stopni i wywołać na twarzy nieśmiały uśmiech.

Moim zdaniem „zabicie” czyjejś miłości jest najgorszą rzeczą, jaką można zrobić. Problem może nie ma konsekwencji dla ogółu, ale dla osoby, której uczucie zostanie brutalnie zmiażdżone jest to dużo większa tragedia niż,

 

Np. wojny!

Na świecie popełniono wiele zbrodni, takich prawdziwych, skierowanych przeciwko ludzkości. 

To przeraża.

Hitler zabija nadal. Nadal istnieją naziści, zwani teraz neonazistami.

Nadal niszczą. Nadal istnieje nienawiść.

A zbrodnią jest zabicie człowieka. Jeszcze większą zbrodnią jest zabicie niewinnego człowieka.

Czy zabicie czyjejś duszy  nie jest rodzajem mordu?

Pierwszym argumentem jest to, że mimo tego wszystkiego ludzie są silni, jeśli nie pozostaną sami.

Miłość daje nadzieję i zastępuje wszystko; dzięki niej można wytrzymać.

Miłość to taka iskierka, która potrafi rozpalić serce bez względu na okoliczności.

Przykładem takiej miłości jest dwójka bohaterów książki „my, dzieci z dworca ZOO”. Uczucie Christiane i Detlefa było poddawane wielu próbom: rozstaniom.

Ale to dzięki temu, że byli razem, udało im się pierwsze „odtrucie”, razem byli silni, miłość dawała im siłę.
Ponadto zanim człowiek znajdzie swoją prawdziwą miłość musi minąć dużo czasu.

Chociaż nie zawsze.

Ale czym są lata poszukiwań, wylane łzy i dni spędzone na patrzeniu się w pustą ścianę, jeśli wystarczy chwila by to wszystko stracić?

Wiedzą o tym dobrze ludzie, którzy poznali się dopiero będąc dorosłymi.

Wiedzą, ile czasu stracili, a jeśli ktoś dodatkowo im ten czas ograniczy, jest jeszcze gorzej, gdyż pozostaje świadomość tego, co stracili.

Poza tym niszcząc uczucie, można zniszczyć człowieka.

Jeżeli dla niego druga osoba była całym życiem, jak ma sobie poradzić po rozstaniu?

Niektórzy popadają w depresję, inni idą jeszcze dalej, posuwają się do próby samobójstwa.

Albo całkowicie się zmieniają.

Nic już ich nie cieszy, a codziennie wschodzące słońce jest tylko powodem do smutku.

Przykładem takiej zmiany jest Brian z „Wojny Shoes’a”*.

Po tym, jak Sullivan od niego odeszła, zaczął odsuwać się od przyjaciół, całkowicie zmienił swoje życie, eliminując z niego wszystko, co mogło się kojarzyć ukochaną.

Ponadto często trzeba pokonać wiele przeszkód, aby doprowadzić do bycia ze sobą dwóch osób.

Taki wysiłek okazuje się daremny, gdy ktoś za wszelką cenę chce zniszczyć szczęśliwe uczucie.

Przykładem przeszkody, na jaką mogą trafić zakochani, są reakcje otoczenia.

Wiele osób jest przeciwnych „mieszanym” małżeństwom ,czyli takim, w których jedna strona ma inny kolor skóry.

W takich przypadkach trzeba przełamać uprzedzenia i mimo wszystko nie dać wygrać rasistom.

Ludzie potrafią przeciwstawić się wszystkim przeciwnościom losu, a jedna osoba sprawia, że wszystko się kończy. To trochę nie fair.

Gdy na świecie widzimy na co dzień tyle zła, zniszczenia i nienawiści, jedynymi rzeczami, które mogą nas ochronić przed brutalnością dnia codziennego są przyjaźń i miłość.

Dlatego miłość powinno się traktować jako coś najcenniejszego, wymagającego nieustannej troski i ochrony.

Zastanawiające jest tylko „Czemu kochamy najmocniej, gdy miłość umiera?” (Jerzy Andrzejewski).
Miłość jest człowiekowi potrzebna jak tlen…

"Trzeba, żeby z czyjegoś powodu bolało serce. Dziwne, ale bez tego życie jest puste." (W. Rozanow).

Dlatego uważam, że zabicie miłości to największa zbrodnia jaką można popełnić, taka na miarę ludobójstwa.

zrodlo:miziaforum.com

"Pandemia zmieniła nasze życie seksualne"

Tematem życia intymnego zajęli się naukowcy ze słynnego Instytutu Kinsey’a. Na razie wzięli pod lupę to, w jaki sposób ludzie randkują. Badania zaczęli w marcu tego roku i do tej pory przeanalizowali zachowania ponad 3000 respondentów. Podstawowy wniosek: nie wstydzimy się używania środków dezynfekujących przed zbliżeniem.

Randki z początku odbywały się zdalnie, a randkujący gotowali z włączonymi kamerkami umówione danie, które następnie jedli. Osobno, ale razem. Teraz się to zmieniło. Spotkania odbywają się raczej na świeżym powietrzu. A poprzedzone są długimi rozmowami. By sprawdzić zachowania i nawyki drugiej osoby i by przekonać się, że nie jest lekkomyślna. Dowodem na odpowiedzialność jest np. stwierdzenie, że przyniesie się na randkę środek dezynfekujący.

Zespół naukowców z Kinsey Institute jest w trakcie prac nad raportem: "Seks i relacje w czasach COVID-19". Jednym z wniosków ad hoc jest: "brak presji na natychmiastowe zbliżenie w trakcie pierwszego spotkania, w której to sytuacji do tej pory wielu respondentów oczekiwało co najmniej pocałunku. Respondenci twierdzili również, że są bardziej kreatywni dążeniu do intymności.

"Około 17 proc. uczestników zgłosiło potrzebę wprowadzenia przynajmniej jednej nowej aktywności do swojego życia seksualnego w czasie pandemii" - napisali naukowcy.

"Najczęściej chodziło o wysyłanie nagich zdjęć, potrzebę wyrafinowanej pozycji seksualnej i dzielenie się fantazjami seksualnymi z partnerem". Jedna z badaczek Kristen Mark, stwierdziła, że ludzie są zmęczeni technologią i autentycznie tęsknią za osobistymi kontaktami.

Instytut Kinsey’a został założony w 1947 roku w amerykańskim stanie Indiana. Jego misją jest "propagowanie zdrowia seksualnego i wiedzy na ten temat na całym świecie". Założycielem był Alfred Kinsey, który sprawował funkcję dyrektora do swojej śmierci w roku 1956. Sylwetka Kinsey’a i jego zmagania z prowadzeniem badań nad seksualnością w purytańskim społeczeństwie amerykańskim została przedstawiona w filmie z 2004 r. - w reżyserii Billa Condona.

zrodlo:londynek.net;miziaforum.com

"Rozprawka z tezą - Czy warto kochać, jeśli miłość może być źródłem cierpienia???" (vido)

Czy warto kochać, jeśli miłość może być źródłem cierpienia? Rozważ problem, odwołując się do wybranych tekstów literackich i własnych doświadczeń.

Miłość jest najpiękniejszym z uczuć, jakich doświadcza człowiek.

Przybiera różne oblicza i jako taka towarzyszyć nam może na każdym etapie życie. Nie jest decyzją, którą podejmujemy po rozważeniu wszystkich za i przeciw. Budzi się stopniowo lub przychodzi nieoczekiwanie. „Próżno uciec, próżno się przed miłością schronić” – pisał Kochanowski. I rzeczywiście, trudno przejść przez życie, pozostając głuchym na podszepty serca. Sądzę, że warto kochać, nawet jeśli może się zdarzyć, że miłość przysporzy nam cierpień.

Po pierwsze, odwzajemniona miłość daje poczucie szczęścia, bezpieczeństwa. Bliskość drugiego człowieka, pewność, że będzie obok, gdy upadniemy i poda pomocną dłoń, pozwala z optymizmem patrzeć w przyszłość.

To także możliwość wspólnego przeżywania spektakularnych sukcesów życiowych i drobnych codziennych radości. Owszem, kres życiu, więc i miłości, przynosi śmierć, ale jakże puste byłoby ono, gdyby nie dane nam było kochać.

Ponadto uważam, że ten, kto kocha, zyskuje siłę, by odmienić swój los. Kiedy kochamy i jesteśmy kochani, świat

jawi nam się jako przyjazna przestrzeń, dlatego mocniej wierzymy w to, że możemy uczynić go lepszym. Choć rzeczywistość czasem brutalnie sprowadza nas na ziemię, jestem pewien, że Szekspirowscy Romeo i Julia, którym słono przyszło zapłacić za poryw serca i próbę pogodzenia zwaśnionych rodzin, nie żałowali chwil spędzonych razem ani decyzji podjętych, by móc budować wspólną przyszłość.

Po trzecie, miłość czyni nas lepszymi, mądrzejszymi ludźmi. Kochać znaczy troszczyć się, potrafić współodczuwać, wspierać i szanować. Kochać to być odpowiedzialnym za drugiego człowieka. To prawda, że wspólna codzienność piętrzy problemy, generuje konflikty. Niełatwo jest akceptować czyjeś wady, wybaczać i zapomnieć krzywdę, ale to właśnie miłość pomaga nam przezwyciężyć słabości. To ona pozwoliła zrozumieć Małemu Księciu, że jego miejsce jest u boku kapryśnej Róży, którą opuścił, a której winien był przywiązanie. W pełni zgadzam się ze słowami Antoine’a de Saint-Exupery’ego, że „Miłość nie polega na tym, aby wzajemnie sobie się przyglądać, lecz aby patrzeć razem w tym samym kierunku”.

Z moich rozważań jednoznacznie wynika, że miłość jest obarczona ryzykiem, że obdarzając kogoś uczuciem, ruszamy w nieznane. Może spotka nas szczęście, a może zaznamy cierpienia…

Czy jest to jednak powód, aby odwrócić się od świata, od ludzi, zamknąć swoje serce, by, broń Boże!, nie zostać zranionym????

Absolutnie nie, ponieważ, choć niełatwo jest kochać, wspaniale jest być kochanym.

zrodlo:miziaforum.com

"ZASADA LUSTRA – TO, CO DOSTRZEGASZ W INNYCH, JEST W TOBIE!!!!!!!" (video)

W dzisiejszym wpisie chcę poruszyć temat lustra. Twojego wewnętrznego lustra, którym są… ludzie. Bowiem cechy czy zachowania, które dostrzegamy u drugiego człowieka, są często tym, co tkwi w naszej podświadomości. Jeśli są to negatywne cechy, to odnoszą się one do ciemnej strony naszej osobowości, być może odrzuconej przez nas w przeszłości, np. z powodu wyśmiania czy braku akceptacji ze strony otoczenia.

 

Szwajcarski psycholog i psychiatra Carl Gustav Jung twierdzi, że każdy człowiek ma taką ciemną stronę osobowości i nazywa ją Cieniem. Cień, czyli cechy, których w sobie nie akceptujemy, które wyparliśmy ze swojego życia, ponieważ kłóciły się one z doskonałym obrazem nas samych.

Uważasz, że inni Cię nie szanują – a co Ty sama myślisz o sobie? Czy w głębi naprawdę uważasz, że zasługujesz na ten szacunek?

Świat jest odbiciem Twoich myśli. To co widzisz, myślisz i odczuwasz wypływa z Twojego nastawienia i Twoich przekonań. Najłatwiej oczywiście zauważać w ludziach ich braki i słabości. Jednak zastanów się czy skupianie uwagi na wadach innych nie pochodzi z braku akceptacji samego siebie?

Jeśli interesuje Cię temat samoakceptacji i porównywania się do innych koniecznie zajrzyj do artykułu: Przestań porównywać się do innych, czyli od płytkich porównań do głębokiej samoakceptacji.

Czy osoba ze zdrowym poczuciem własnej wartości potrzebuje dostrzegać w innych ich niedociągnięcia? Jak myślisz: to świat jest zły czy to Twoje myśli o tym świecie są złe?

Uczeń zapytał mistrza:

– Mistrzu, czy świat jest wrogi dla ludzi? Czy niesie zło czy dobro?

– Opowiem Ci historię o tym, jak świat odnosi się do człowieka – powiedział mistrz. Był sobie kiedyś wielki król, który kazał zbudować piękny pałac. Było tam wiele wspaniałości. Wśród różnych cudów i ciekawostek w pałacu było komnata, w której wszystkie ściany, podłoga, drzwi, a nawet sufit były zrobione z luster. Osoby wchodzące do komnaty w pierwszej chwili nie zdawały sobie sprawy, że stoją przed lustrami – tak bardzo zacierała się granica między światem rzeczywistym a odzwierciedlonym. Ponadto ściany komnaty zostały tak zbudowane, że na każdy dźwięk odpowiadało echo. Gdy ktoś pytał: “Kim jesteś?”- słyszał w odpowiedzi z różnych stron: “Kim jesteś… kim jesteś?”.

Pewnego razu do komnaty dostał się pies i zamarł w zdumieniu pośrodku, otoczony sforą psów ze wszystkich stron, a także z dołu i z góry. Pies na wszelki wypadek ostrzegawczo pokazał kły i wszystkie odbicia odpowiedziały mu tym samym. Pies zawarczał. Echo odwzajemniło głośne warczenie. Pies szczekał coraz głośniej. Echo też. Pies biegał tam i z powrotem, próbując ugryźć odzwierciedlające się w lustrach psy, jego odbicia też biegały i gryzły. Rano królewska służba znalazła wycieńczonego, nieprzytomnego psa, otoczonego przez setki nieprzytomnych psów. W komnacie nie było niczego, co mogłoby zagrozić psu, prócz jego własnego odbicia.

Widzisz – powiedział na koniec mistrz – świat nie jest ani dobry, ani zły sam w sobie. Wobec człowieka świat jest obojętny. Wszystko, co dzieje się wokół nas jest tylko odzwierciedleniem naszych myśli, uczuć, pragnień i działań. Świat to jedno wielkie lustro.”

Jeśli drażni Cię czyjeś zachowanie czy konkretna rzecz w danej osobie, to pierwsze co warto zrobić w takiej sytuacji to przyjrzeć się sobie. To, co widzisz w innych bardzo często pokazuje jakie nosisz w sobie przekonania, jaka Ty jesteś i co myślisz o sobie.

Przykładowo: strasznie irytuje Cię, kiedy inni Cię oceniają. Nie lubisz być poddawana ocenie i źle znosisz krytykę. Denerwuje Cię, jeśli ktoś porównuję Cię do drugiej osoby i stwierdza, że jesteś w czymś gorsza. W takiej sytuacji warto byłoby zastanowić się czy Ty sama przypadkiem nie porównujesz siebie do innych? Czy nie porównujesz jednej koleżanki z drugą? Czy również nie łapiesz się na tym, że krytykujesz (nawet w myślach) zachowanie drugiej osoby? Czy nie oceniasz ludzi po tym co robią i po tym jak wyglądają?

Inny przykład: uważasz się za osobę twardą i silną i drażni Cię, kiedy inni robią z siebie „ofiary”. Wkurzają Cię osoby wrażliwe, które łatwo można zranić. A może Twoja siła jest tylko tarczą, która ma ochronić Cię przed zranieniem? Może Ty również jesteś bardzo wrażliwą osobą, jednak wyparłaś tę wrażliwość, bo kiedyś zostałaś skrzywdzona?

Mam dla Ciebie ćwiczenie. Zastanów się przez chwilę, kto i w jakich sytuacjach wywołuje u Ciebie negatywne odczucia. Jakie zachowania Cię irytują? Kto Cię złości i dlaczego?

A teraz zapisz na kartce osobę, zachowanie i emocję, która pojawia się w związku z daną osobą i danym zachowaniem. Np. Kasia – za dużo imprezuje – złość, Kamil – zawsze pisze do mnie z błędami ortograficznymi – irytacja, rozdrażnienie.

Odnosząc się do tych zachowań, zastanów się jak każde z nich jest związane z Twoimi przekonaniami. Powracając do naszych przykładów:

1. Wkurza mnie, że Kasia tak dużo imprezuje.

• Może tak naprawdę jestem zazdrosna, bo nie mam tylu znajomych, żeby móc co weekend wychodzić na imprezę?
• Może nie jestem tak towarzyska, a jakaś cząstka mnie chciałaby być?
• Może nie potrafię otworzyć się na ludzi i dlatego denerwują mnie osoby, którym przychodzi to z taką łatwością?

2. Każda wiadomość od Kamila zawiera jakiś błąd, czy ten chłopak nie potrafi w końcu nauczyć się kilku prostych zasad?

• Irytuje mnie to, bo być może jest to związane z moją przesadną poprawnością, sama nie toleruje błędów u siebie, chcę być perfekcyjna i trzymam się zasad.
• Irytują mnie ludzie, którzy potrafią odpuścić i nie przejmują się takimi rzeczami, bo sama tak nie potrafię, a czasem chciałabym trochę odpuścić, jednak mam wrażenie, że zaraz ktoś źle o mnie pomyśli (czyli to samo, co ja robię w stosunku do innych).

Jak zapewne zauważasz, na każdą taką okoliczność istnieje wytłumaczenie Twoich negatywnych emocji. Zadaj sobie pytanie: co takiego jest we mnie, że akurat ta konkretna osoba bądź to konkretne zachowanie budzi we mnie tak silne uczucia?

Jeśli często nie zgadzasz się z opinią czy zachowaniem drugiego człowieka polecam Ci zajrzeć do artykułu: Jak zrozumieć drugiego człowieka, kiedy nie zgadzamy się z jego opinią?

Kiedy zaakceptujesz to w sobie, zaakceptujesz to również w innych. Przestaniesz nagle złościć się na zachowanie czy sytuacje, które wcześniej Cię drażniły. To jest właśnie piękne w rozwoju osobistym. Poznawanie siebie i zrozumienie, które wypływa z Twojej pracy nad sobą. Wszystko to znacząco wpływa na jakość życia i Twoje poczucie szczęścia.

Zauważ, że sytuacje, które budzą w Tobie silne odczucia wyraźnie pokazują nad czym warto, abyś pracowała. Pokazują co wymaga większego zaangażowania z Twojej strony, co zostało zaniedbane i być może dlatego teraz Cię wkurza. Wykorzystuj te momenty, bo dzięki nim możesz dowiedzieć się o sobie cennych rzeczy i zrozumieć, że od Twojego nastawienia wszystko się zaczyna.

Zmień siebie, a zmieni się także świat, którego codziennie doświadczasz.

Każda rzecz, która irytuje nas w innych, prowadzi do zrozumienia nas samych.— Carl Jung

zrodlo:miziaforum.com