JAK UZDRAWIAĆ CIAŁO I SYTUACJE ŻYCIOWE DZIĘKI ŚCIEŻCE BUDZENIA KOBIECOŚCI, Czy pojmujesz już kim jesteś jako kobieta?
Po jej obudzeniu w pełni, Twój związek partnerski będzie zapewniał błogość.
Bo: obudzone drzewo hormonalne rodzi ciągle nowe komórki, pozwala cieszyć się życiem i poszerzać horyzonty w marzeniach………….
Sekrety te znane były od nie pamiętnych czasów. Katarzy w średniowieczu znali 1001 wydzielin hormonalnych. Nauka póki co rozpoznała ok. 100, a i z nich nieliczne dochodzą do krwi. Dlatego starzejemy się i chorujemy.
Co zrobić, by ożywić swe drzewo hormonalne? Omawiamy te zagadnienia i przechodzimy proste ćwiczenia podczas spotkań w Klubie Kobiecości i na warsztatach.
Kiedy w pełni obudzi się drzewo hormonalne:
Nigdy więcej nie będziemy już jeść starego chleba / symbol/. Nigdy już nie powrócimy do starego świata, który możecie zostawić za sobą. Nigdy więcej w energii dualności. Nigdy więcej w energii braku wolności. Nigdy więcej w energii braku szacunku. Nigdy więcej w energii bezsilności, niezadowolenia, niebezpieczeństwa, hipokryzji, strachu, chciwości i korupcji.
——————————————————-
TAJEMNICA KOBIECEJ RÓŻY – KIM JESTEŚ JAKO KOBIETA
To ona jest nośnikiem życia, ona tka siatkę życia dzięki której możliwe jest życie na ziemi. Kobieta na szachownicy to królowa dysponująca wszystkim.
Kiedy jest w iluzji, czyli podlega umysłowi, podlega manipulacji, to pionek na szachownicy. Ciężko pracuje, wierzy przedstawicielom systemów, ech,….. Rozpoznaj tę grę stołową.
Obudź w sobie Królowąprzez wiedzę i proste ćwiczenia, które przekazuję na zajęciach.
Znam dokładnie twe problemy i wiem jak się czujesz gdy czytasz różne obiecujące książki i zachęcające treści podawane w internecie. Jednak statystyki i wyniki swojej pracy nad sobą nie dają odzwierciedlenia w ciele, w związkach czy biznesie. Kiedyś podobnie jak Ty stałam w takim samym miejscu.
Znalazłam jednak rozwiązanie, które totalnie odmieniło skuteczność moich działań, a które pragnę Ci udostępnić.
Za to jakie masz wyniki odpowiada dokładnie jeden czynnik. W zależności od nauczyciela może być to inny. Pramatka mówi zawsze to samo .
Właśnie o tym decydującym czynniku mówię na spotkaniach Klubu Kobiecości i na zajęciach praktycznych.
Zgodzisz się z pewnością ze mną, że nawet najlepszy przepis na szczęśliwe życie, w dzisiejszych czasach, przy zalewie informacji, którymi jesteśmy codziennie bombardowani, zwyczajnie zginie niedostrzeżony w tłumie.
To właśnie umiejętne dotarcie do wewnętrznego domu, pokonując pułapki umysłu, odzyskanie wrodzonej mocy i darów dla Twojego życia jest jak TLEN. Z pewnością domyślasz się co się stanie w chwili, gdy dłuższy czas będziesz żyć z odrobiną tlenu lub co gorsza gdy zostaniesz od niego odcięta/ty… to powolna śmierć Twojego żywego życia. Poprowadzę Ciebie tą drogą, Wskażę Twoje największe atuty i podpowiem jak z nich korzystać. Prawda, że każdy najdroższy nawet sprzęt potrzebuje instrukcji obsługi.
RAZEM ŁĄCZYMY WYSIŁKI. KROCZYMY ŚCIEŻKĄ ŚWIĘTEJ KOBIECOŚCI, KTÓRA TWORZY PIĘKNO, ZDROWIE, JEDNOŚĆ, DOBROBYT I NOWĄ RZECZYWISTOŚĆ.
Dla kogo te spotkania? Dla tych kobiet co czują , że jeszcze:
- jest wiele do odkrycia ze swej wrodzonej żeńskiej mocy,
- do uaktywnienia tych talentów,
- do zdemaskowania iluzji
- rozumieją, że jest coś do uzdrowienia w sobie i życiu,
O szkodliwości pornografii nie mówi się głośno. O papierosach, alkoholu, narkotykach tak, ale o pornografii nie. Wszechobecne motywy seksualne w telewizji, internecie, prasie itd. nakłaniają do wirtualnego oglądania roznegliżowanych ciał. Nadszedł czas, aby to zmienić. Świadomy człowiek musi krytycznie spojrzeć na to, co od lat reklamowane jest jako nieszkodliwa rozrywka osobista, dobre źródło edukacji seksualnej lub wzmacniacz relacji w związku. Dziś nauka udowadnia nam, że porno szkodzi mózgowi, niszczy związki i negatywnie wpływa na społeczeństwo.
zdjecie z internetu
Pornografia zmienia mózg
Wierzcie lub nie, ale badania pokazują, że ci z nas, którzy częściej korzystają z pornografii, mają mniej aktywne mózgi.
Pornografia jest fantastyczna w blokowaniu tworzenia się nowych połączeń nerwowych.
Dlatego też z czasem może obezwładnić mózg na tyle, że stajemy się niezdolni do czerpania naturalnej przyjemności z prawdziwego seksu.
Ponadto użytkownicy pornografii mają większe trudności z uwagą i pamięcią roboczą, nie tylko podczas korzystania z materiałów pornograficznych, ale także później w ciągu normalnego, codziennego funkcjonowania.
Ciągle mało i mało
Spośród wszystkich form rozrywki online, takich jak gry hazardowe, surfowanie w sieci i korzystanie z portali społecznościowych, pornografia ma największą tendencję do uzależniania.
Porno wyzwala uwalnianie dopaminy do ośrodka przyjemności w mózgu.
Korzystający z pornografii z czasem stają się niewrażliwi na normalne dawki dopaminy.
Przyzwyczajeni do wielokrotnych przeciążeń dopaminowych pod wpływem osiągania seksualnej przyjemności, często uważają, że nie mogą czuć się normalnie bez wysokiej dawki dopaminy.
Uzależnienie od pornografii fot.depositphotos.com
Pornografia to eskalacja doznań.
Niektórzy użytkownicy rozwijają w sobie tolerancję na porno.
To, co kiedyś ich podnieciło, zaczyna wydawać się nudne, a oglądana ilość materiałów pornograficznych niewystarczająca.
Tym samy często starają się to sobie zrekompensować, spędzając więcej czasu z pornografią i / lub szukając mocniejszego materiału, który pomoże odzyskać im dawne doznania.
Wiele osób nie jest wówczas w stanie przełamać swoich pornograficznych przyzwyczajeń i wpada w pułapkę uzależnienia, którą naprawdę trudno jest zatrzymać.
Zniszczone życie seksualne
Niestety, coraz więcej młodych mężczyzn ma problemy z osiąganiem erekcji podczas realnych kontaktów seksualnym, właśnie przez swoje pornograficzne przyzwyczajenia.
Pornografia często prezentuje brutalne, mocne metody uprawiania seksu, a kiedy oglądający się do nich przyzwyczai, ma ochotę na jeszcze więcej mocnych wrażeń.
To tutaj spotykamy się z powierzchowną różnorodnością seksu, dlatego tradycyjne stosunki seksualne z jednym partnerem zaczynają wydawać się nudne i niesatysfakcjonujące.
Pornografia foto.depositphotos.com
Pojawia się niechęć do partnera i samolubna potrzeba zaspokajania tylko swoich potrzeb.
W pornografii partnerzy zawsze są gotowi, zgodni na wszelkie propozycje i wspólnie osiągają orgazm.
To ostatecznie sprawia, że jej widzowie oczekują w realnym życiu, że ich partnerzy automatycznie, bez gry wstępnej poczują podniecenie i będą gotowi na seksualne spełnienie.
Niestety rzeczywistość mija się z filmową fikcją.
Liczne badania wykazały, że pornografia jest bezpośrednio związana z problemami dotyczącymi sprawności seksualnej, pobudzenia i atrakcyjności.
Prowadzi do rzadszych stosunków seksualnych i osiągania mniejszej satysfakcji z seksu w związku.
Naukowcy zaznaczają, że istnieje silny związek między korzystaniem z pornografii a niskim popędem seksualnym, zaburzeniami erekcji i trudnościami z osiąganiem orgazmu.
Problemy psychologiczne i społeczne
Pornografia powoduje, że mężczyźni stają się bardziej seksistowscy w swojej postawie wobec kobiet.
Poniżanie i uprzedmiotawianie kobiety zaczyna być traktowane jako słuszny element życia.
Z drugiej strony u mężczyzn oglądających porno stopniowo rozwija się kompleks niższości spowodowany poczuciem niedorównywania grającym aktorom.
Co więcej, naukowcy odkryli, że mężczyźni uzależnieni od oglądania pornografii zazwyczaj zaniedbują swoją pracę, wydają dużo pieniędzy, których prawie nie mają i stają się odizolowani od innych.
To wszystko może z czasem prowadzić do depresji i innych zaburzeń psychicznych.
Koniec miłości i rozłam w relacjach
Korzystanie z pornografii wiąże się z mniejszą stabilnością w relacjach, zwiększonym ryzykiem niewierności i większym prawdopodobieństwem rozwodu lub separacji.
Mężczyźni korzystający z pornografii uważają, że ich partnerki są mniej atrakcyjne seksualnie.
Poza tym w licznych badaniach zauważono tendencję, że wielbiciele porno okazują mniejszą czułość partnerowi, mają do siebie mniejsze zaufanie, częściej nawiązują romanse, są skłonni do zdrady i odczuwają mniejsze zadowolenie ze związku.
Pornografia foto.123rf.com
Faktem jest, że pornografia zmienia nasze oczekiwania dotyczące seksu i atrakcyjności, przedstawiając nierealistyczny obraz kontaktów seksualnych.
Patrząc na rozwiązłych bohaterów filmów erotycznych, zaczynamy oczekiwać tego samego od swojego życia seksualnego, nie zważając na to, że w ten sposób niszczymy siebie i trwałe, prawdziwie intymne, najcenniejsze relacje z drugim, realnym człowiekiem.
Wszystkie te kwestie pokazują, dlaczego nagłaśniamy temat szkodliwości pornografii.
Nie wpadnijcie w pułapkę wierząc, że pornografia jest nieszkodliwą rozrywką, która nie ma wpływu na jednostkę, relacje i społeczeństwo.
Każdy z nas zasługuje na coś lepszego niż to, co ma do zaoferowania przemysł pornograficzny.
Wszyscy zasługujemy na prawdziwą, czystą miłość fizyczną i duchową, nieskażoną toksycznością pornografii.
Czym człowiek powinien się kierować w życiu, rozumem czy miłością? Jest to pytanie, na które człowiek próbuje znaleźć odpowiedź od wieków. Oba warianty mają swoich zagorzałych zwolenników, jak i przeciwników. Niejedną debatę już stoczono na ten temat. Frakcję popierającą kierowanie się rozumem kojarzy się z naukowcami i materialistami, a ich oponentów uważa się za romantyków, poetów itd..
Moje zdanie jest inne. Nie zaliczam się do żadnej z tych grup, a nawet nie sympatyzuję z nimi. Odezwą się pewnie głosy, że staram się połączyć w codziennym życiu oba te punkty widzenia, jak to czyni wielu zwykłych ludzi.
Mój pogląd jest jednak zupełnie inny i nie zgadza się z wyżej wymienionymi wariantami, a tylko po części do nich nawiązuje. W wyniku szybkiej ewolucji, człowiek został wyniesiony bardzo wysoko. Jesteśmy ostatnim elementem łańcucha pokarmowego i do nas należy panowanie nad światem.
Zapomnieliśmy jednak o naszym dziedzictwie. Mowa tu o instynkcie, który przejęliśmy od naszych praprzodków. Rozwinął on się znacznie u człowieka w przeciągu wielu tysięcy lat i przyjął zupełnie nową formę.
Nie możemy już dziś jednak mówić o czystym, zwierzęcym instynkcie, który znamy z programów przyrodniczych, gdyż zatraciliśmy wiele czynników zapewniających przetrwanie w dzikim środowisku i skurczyło się do minimum wykorzystanie naszych zmysłów w życiu codziennym.
Natomiast inne cechy rozwinęły się w nas bardzo silnie, pod wpływem ewolucji, zmieniającego się środowiska i coraz lepszych warunków bytowych. Ludzie, gdy nie musieli troszczyć się o miejsce, w którym tej nocy będą spać i co będą jeść, mogli pozwolić sobie na rozluźnienie i zająć się sprawami duchowymi.
Mając dużo wolnego czasu, mamy możliwość swobodnego rozmyślania i człowiek staje się przez to wrażliwszy. Jednak to tylko pozory, że jesteśmy inni niż ludzie, którzy trzydzieści tysięcy lat temu gonili półnago mamuta, aby zatopić w jego jeszcze ciepłym mięsie zęby.
Sigmunt Freud na podstawie swych długoletnich badań i obserwacji psychiki ludzkiej stwierdził, że każdy człowiek ma w głębi siebie ukryty silny instynkt, z którego obecności często nie zdajemy sobie sprawy. Mamy więc związek ze zwykłą biologią. Podstawowym zadaniem instynktu pozostało bowiem zapewnienie przetrwania gatunku, przekazanie potomstwu genów i uzyskanie jak najlepszych warunków do życia.
Kierowanie się w życiu rozumem lub miłością ma taki sam cel, przynieść nam pożytek. Nawet tego nie chcąc, podświadomie wybieramy korzystne dla nas rozwiązanie, gdyż tak mówi nam wewnętrzny głos.
Jedynie symboliczne znaczenie ma to czy obierzemy drogę uczuć, czy rozumu. Pozwala nam to usprawiedliwić nasze postępowanie i poprawić sobie nastrój. Wynikło to z faktu, że człowiek od bardzo dawna usiłuje ujarzmić instynkt.
Próbuje się go kształtować za pomocą nakazów, zakazów i innych norm ustalonych przez społeczeństwo. Od urodzenia otoczenie próbuje nadać odpowiednią formę osobowości dziecku, aby żyło zgonie z panującą kulturą i przyjętymi zasadami.
Freud stwierdził, że wszelkie zakazy i prawa są niezgodne z naturą człowieka i powodują konflikt wewnętrzny. Każda osoba dąży do zapewnienia sobie jak najlepszych warunków i do ?zwycięstwa? w życiu, dlatego potrzebne jest umotywowanie swojego postępowania.
Jeśli będziemy walczyć ze swoim wrodzonym instynktem to doprowadzimy do autodestrukcji, gdyż zaburzymy nasz pęd do przetrwania. Rozum i miłość to tylko zwykłe pojęcia, które mają na celu ukrycie czegoś głębszego, czego nie potrafimy do końca sami zrozumieć.
Podejmując się wyboru pomiędzy miłością, a rozumem tworzymy iluzję mającą zapewnić nam spokój.
Tak naprawdę to instynkt kieruje nami od urodzenia i prawie zawsze musi wziąć górę, bo inaczej życie pokonałoby nas szybko.
Zdarzyło ci się kiedyś, że po kilku udanych randkach osoba, z którą się spotykałaś (lub spotykałeś), nagle zniknęła bez słowa? Przestała dzwonić, pisać i odpowiadać. Po prostu rozpłynęła się w powietrzu jak… duch. Jeśli tak, to od razu wyjaśnię, że to dość często spotykane zjawisko. Na tyle często, że ma swoją nazwę –ghosting.
Dzisiejszy wpis będzie w całości poświęcony tej, powiedzmy sobie szczerze, nieładnej praktyce urywania kontaktów i zrywania związków. Wyjaśnię dokładnie, czym jest ghosting, jakie są jego przyczyny i jak sobie z nim radzić, tzn. jak na niego reagować. Na koniec dowiesz się też, czy można odzyskać osobę, która w taki sposób zakończyła z nami znajomość.
Ghosting: co to?
Amerykańskie określenie ghosting ma rzecz jasna związek z duchami, co zdążyłem już zasygnalizować we wstępie. Termin ten odnosi się do praktyki zrywania kontaktów przez znikanie z dnia na dzień. Zupełnie, jakby osoba, z którą się spotykaliśmy, była duchem!
Już w obecnych czasach, możliwe, że z powodu tempa życia i zdalnego załatwiania spraw, często zauważa się, że nasz rozmówca zbywa nas konsekwentnym milczeniem. Nie fatyguje się, by coś wyjaśnić, oficjalnie odmówić, uzasadnić brak zainteresowania. Milczenie w tym wypadku już nie oznacza zgody, ale wręcz przeciwnie – odrzucenie oferty. Mało kto w tych sytuacjach przejmuje się zasadami dobrego wychowania.
Tego typu praktyka, co gorsza, przełożyła się na relacje natury osobistej. Dotyczy to przede wszystkim pierwszych randek i niezobowiązujących znajomości z sieci. Wydaje się, że osoba, którą poznaliśmy dobrze się z nami bawi i dogaduje, wykazuje zainteresowanie i relacja z jej strony jest jak najbardziej szczera. Nagle, ni stąd ni zowąd, kiedy myślimy, że wszystko jest na najlepszej drodze, przestaje się odzywać.
Ghosting oznacza zniknięcie totalne. Poznana osoba nie tylko sama nie pisze i nie dzwoni. Nie odpisuje, nie odbiera telefonów, choć zwykle widzimy, że czyta nasze wiadomości. Udaje, że nie istnieje, że nas nigdy nie znała. Zdarza się, że w pewnym momencie odkrywamy, że spotyka się z kimś innym.
Takie zachowanie niemal każdemu wydaje się niedojrzałe, tchórzliwe i nie w porządku. Tym bardziej szokujące jest to, że są osoby, które wykorzystują ghosting do zrywania poważnych, stałych, nawet wieloletnich związków…
Ghosting: przyczyny
Główną przyczyną stosowania ghostingu jest niechęć do konfrontacji i przejęcia odpowiedzialności za rozstanie. To strategia świadcząca o niedojrzałości, niepoważnym traktowaniu uczuć drugiego człowieka, a być może też poważniejszych problemach w relacjach interpersonalnych. Przyglądając się z bliska powodom ghostingu, odkryjemy, że spektrum przyczyn tego zjawiska jest całkiem szerokie.
Zacznijmy od strachu przez konfrontacją i tchórzostwa. Niektóre osoby stosujące ghosting uzasadniają swoją postawę, paradoksalnie, troską o uczucia drugiej osoby. Myślą, że w ten sposób nie zranią jej odrzuceniem i powiedzeniem wprost, że nie są już zainteresowane.
Tak naprawdę jest to jednak ucieczka przed, rzecz jasna, niezbyt przyjemną konfrontacją. Musielibyśmy prosto w oczy powiedzieć komuś, że przestał nam się podobać, że poznaliśmy kogoś innego itd. Z tą szczerością wiąże się duży dyskomfort – musimy w końcu zmierzyć się też z reakcją tej osoby (która będzie zła, smutna, rozczarowana, skrzywdzona). Ghosting nie jest więc w istocie próbą złagodzenia sytuacji dla czyjegoś dobra, ale strategią czysto egoistyczną, podyktowaną strachem.
Kolejnej przyczyny możemy upatrywać w chęci zostawienia sobie otwartej furtki. Skoro relacja nie została oficjalnie zakończona, to znak, że można do niej w każdej chwili wrócić. To kolejny przejaw braku dojrzałości i egoizmu. Niestety „duchy” nierzadko wychodzą usatysfakcjonowane z tej sytuacji. Po miesiącach nieobecności wracają i są przyjmowane z otwartymi ramionami.
Trzecim wyjaśnieniem są bardziej złożone problemy natury psychologicznej. Nie będziemy tu wchodzić w szczegółową analizę, ale trzeba podkreślić, że osoby zmagające się z różnymi zaburzeniami mogą mieć szczególne predyspozycje do stosowania ghostingu. Takim typem może być choćby narcyz (przeczytasz o nim tutaj), który traktując przedmiotowo ludzi, zrywa z nimi kontakt, gdy tylko przestają mu być potrzebni.
Ogólnie rzecz biorąc, osoba, która stosuje ghosting, musiała w jakiegoś powodu wypracować sobie taką strategię. Bardzo prawdopodobne, że ma to swoje korzenie w dzieciństwie, np. któryś rodzic się tak zachowywał albo osoba ta jako dziecko nauczyła się w ten sposób unikać odpowiedzialności w obawie przed poczuciem winy.
Ghosting: jak sobie z nim radzić?
Komuś, kto stał się ofiarą ghostingu, nie jest łatwo. Szczególnie jeśli mamy do czynienia z osobą wrażliwą, empatyczną i być może niezbyt pewną siebie. W jej przypadku typowe będzie obwinianie się za zaistniałą sytuację – a przecież to absurdalne! Dlatego mówiąc o ghostingu, konieczne jest wyjaśnienie, jak radzić sobie z takim doświadczeniem i jak na nie reagować.
Na początku zachęcam cię też do zrobienia darmowego testu online, w wyniku którego dowiesz się, jak radzisz sobie z rozstaniem:
Osoba, z którą spotykałeś/aś się, przestała reagować. Nie ma nic dziwnego w tym, że naturalnie próbujesz się do niej odezwać. Przyjmij zasadę „do trzech razy sztuka”. Trzy razy spróbuj odezwać się z własnej inicjatywy. Raz zadzwoń, dwa razy napisz, w odstępach czasowych. Potem zaczekaj cierpliwie.
Właściwie dopiero po zrobieniu takiej próby możesz przekonać się, czy ktoś próbuje zniknąć z twojego życia jak duch. Jeśli twoje przypuszczenia się potwierdzą, odpuść kontaktowanie się. To nic nie da, a możesz mieć pewność, że jeśli twoje wiadomości i telefony staną się uciążliwe, druga strona zrobi wszystko, żeby je odciąć (np. stosując różne blokady).
Sprawdź tylko dla świętego spokoju
Oczywiście, pierwsza rzecz, jaka na ogół przychodzi do głowy w takiej sytuacji, to że coś się stało. Wypadek? Choroba kogoś bliskiego? A może coś banalnego, jak zgubiony telefon? Twój niepokój jest naturalną reakcją. Nie dopisuj jednak scenariuszy, bo prawda może być zupełnie inna i poczujesz się oszukany/a przez samego/samą siebie.
Dla świętego spokoju możesz spróbować upewnić się, czy wszystko w porządku. Zwykle, jeśli widzisz, że osoba jest aktywna na mediach społecznościowych, to znaczy, że jakoś sobie radzi. Możesz delikatnie wybadać sytuację przez ewentualnych wspólnych znajomych lub (jeśli masz odwagę) pójść gdzieś, gdzie jest szansa, że się spotkacie. Radzę jednak zastosować rozwiązanie w wariancie minimum, bez zbytniego angażowania się w śledztwo.
Nie obwiniaj siebie
Największym problemem osób, które doświadczyły ghostingu, jest poczucie winy. Myślą, że to z nimi jest coś nie tak, że ta druga osoba postanowiła się tak zdecydowanie i znienacka usunąć. Poczucie winy i obawy budzą w nas zwykle myśli typu:
Zrobiłem/am coś, co go/ją uraziło, ale zataił/a to.
Przestałem/am się mu/jej podobać.
Przy bliższym poznaniu wypadam gorzej.
Nie udało mi się dostatecznie go/ją zainteresować.
Dowiedział/a się o mnie czegoś kompromitującego.
W rzeczywistości, nawet jeśli ktoś stracił zainteresowanie tobą z jakiegoś konkretnego powodu, to może usprawiedliwiać chęć rozluźnienia relacji, ale nie ghosting! Ghosting wynika z problemu osoby, która go praktykuje i która nie potrafi w sposób jasny i szczery określić swojego stosunku. Nie możesz się o to obwiniać – ktoś może traktować nas źle także wtedy, kiedy na to nie zasługujemy.
Przepracuj to jak rozstanie
Ghosting, choć określa bardzo konkretne zachowanie, oznacza przede wszystkim rozstanie. Gdy dochodzi do niego przy okazji mało istotnej relacji (opartej np. na kilku randkach i czatowaniu w sieci), zwykle po początkowym rozczarowaniu jesteśmy w stanie jakoś się z nim uporać i przejść do porządku dziennego.
Znacznie gorzej jest, gdy ghosting kończy, wydawałoby się, dobrze rokującą relację, która zaczęła już się rozkręcać, lub co gorsza – całkiem poważny związek. Wówczas odkrycie prawdy jest szokiem i niezwykle trudnym doświadczeniem, po którym czujemy się oszukani, upokorzeni i bardzo trudno nam ponownie komuś zaufać.
Dlatego nierzadko jest tak, że aby móc znów normalnie funkcjonować i poznać kogoś szczerego, odpowiedzialnego i wartościowego, musimy przepracować rozstanie w wyniku ghostingu. Jest to proces, który w niektórych przypadkach wymaga więcej czasu. Można jednak skorzystać z porad i ćwiczeń, które możliwie złagodzą jego efekty i przyspieszą go.
Polecam ci skorzystanie z poradnika „Nowy Początek Po Zawodzie Miłosnym„. Bez względu na to, czy twój związek był krótki i intensywny, czy długi i poważny, bez względu na to, jak i kto go zakończył – ten e-book pomoże ci uporać się z bólem, niską samooceną i poczuciem winy. Nie tylko staniesz na nogi, ale też zdołasz lepiej się przygotować do nawiązania nowej relacji. Znajdziesz go tutaj lub klikając poniżej.
A może jest szansa, by go odzyskać?
Ghosting nie zasługuje na pochlebne słowa i szczerze mówiąc, po takim zachowaniu lepiej nie mieć z tą osobą więcej do czynienia, niż znów się rozczarować czy dopraszać uwagi. Sytuacje jednak bywają bardzo różne i jeśli zależało ci na tej osobie, możesz jeszcze spróbować wzbudzić w niej zainteresowanie. Zrób na początek test, który pozwoli ci ocenić, jakie masz szanse na odzyskanie:
Jeśli wiesz, że przyczyną jej oddalenia się od ciebie jest to, że poczuła zbyt dużą presję i pośpiech lub straciła zainteresowanie relacją, bo dostała za dużo na raz, jest sposób, żeby to naprawić. Po pierwsze musisz przestać usiłować nawiązać z tą osobą kontakt. Po prostu kompletnie odpuść i też w pewnym sensie zniknij. W ten sposób nie będzie miała ona powodu, by gdziekolwiek cię blokować.
Po okresie np. miesiąca zacznij wrzucać na swój profil w mediach społecznościowych treści, które mogą przykuć uwagę. Zmień zdjęcie profilowe, na którym będziesz trochę inaczej wyglądać (w międzyczasie możesz przejść małą metamorfozę wizerunku). Pokaż, że masz nowe hobby lub pracę, wciągnęła cię jakaś ciekawa lektura, byłeś/aś na festiwalu filmowym itp. Bierz udział w publicznych wydarzeniach. Oczywiście działaj z umiarem i stopniowo.
Możesz też dać do zrozumienia, że prowadzisz bogate życie towarzyskie, spotykasz się ze znajomymi i poznajesz nowych ludzi. To wszystko zadziała na twoją korzyść i będzie miało szansę zwrócić uwagę osoby, która zaczęła cię ignorować.
Nie ma oczywiście gwarancji, że się do ciebie odezwie, ale jeśli to zrobi, na pewno należy odnawiać znajomość bardzo powoli. Zachowaj aurę tajemniczości, pokaż, że nie zamierzasz wywierać presji i że nie ma pewności, czy nadal interesuje cię relacja z „duchem”. Pozwól, by wszystko rozwijało się w swoim tempie i nie odkrywaj od razu wszystkich kart.
Wiele porad i zaawansowanych technik znajdziesz w świetnym poradniku odzyskania „Klucz Do Odzyskania„, który występuje w wersji dla niej i dla niego. Są tam bardzo użyteczne wskazówki, dzięki którym zmienisz swoje podejście do związku, rozbudzisz zainteresowanie i dawne uczucia i ze sporym prawdopodobieństwem odnowisz relację. Znajdziesz go tutaj w promocyjnej cenie.
Co się stanie, gdy nie zgodzisz się z narcyzem? Przeciwstawisz mu się. Zrobiłeś to już? Jak było?
Jeśli czytałeś moje wcześniejsze wpisy, to zapewne już wiesz, czym kieruje się narcyz w swoim życiu i czego w takiej sytuacji można się z jego strony spodziewać.
Jak to jest w praktyce?
Plan narcyza
Załóżmy, że narcyz tworzy kolejny jakiś tam swój plan zmierzający do osiągnięcia jakichś korzyści dla siebie, działając na skróty. Jak to każdy narcyz, zakłada, że jest królem sprytu i on tam się nie będzie bawić w osiąganie krok po kroku samodzielnie tego, co dla niego ważne, w odróżnieniu od reszty – szarego głupiego motłochu.
Ponieważ nie ma dostatecznych zasobów, potrzebuje do tego innych ludzi.
Etapy katastrofy narcyza:
Narcyz gra. Ukrywa coś. Knuje. Uważa, że jego plan jest świetny, ale niezbędna jest stała koordynacja i kontrola nad nim. Zdaje sobie sprawę z tego, co robi. Jeśli jest to świństwo, wciągające w to innych ludzi (a zwykle jest), to racjonalizuje je. Lub też nie zdaje sobie z tego w pełni sprawy, ale wymiar świństwa i jego skutki spycha do podświadomości.
Nie spełniasz jego oczekiwań – nie godzisz się na coś.
Narcyz wybucha: oskarża Cię, grozi Ci, szantażuje, manipuluje, emanuje agresją wobec Ciebie. Zarzuca Ci wszystko to, co jemu możesz zarzucić, choć jeszcze o tym nie wiesz. Czujesz się skołowaciały. Czujesz się, jakby Ci wrzucił gówno do Twojego ogródka i wmawiał Ci, że Ci się należało. Jesteś w szoku, jak takie rzeczy mogą mu przyjść do głowy. Jesteś w szoku, jak może Ci takie rzeczy wciskać. On wprost tryska swoją frustracją, jadem. Rzuca wymysłami na Twój temat. Marszczysz czoło i krzyczysz, choćby w myślach: „Co?? O czym ty do mnie mówisz??!!”
– Narcyz właśnie mówi o sobie. To jest projekcja. Właśnie ujawnia prawdę o sobie: sposób postrzegania świata i ludzi oraz swoje lęki i potrzeby. Panikuje, jest zdesperowany, bo mu się właśnie cały plan rypnął. Nie dałeś mu się ustawić pod jego plan.
Projekcja. Czyli gdy narcyz traktuje Cię jak ekran, na którym wyświetla prawdę o sobie
Jeśli zarzuca Ci, że jesteś oszustem, kłamcą, jesteś nielojalny – to znaczy, że oszukiwał i był nielojalny (zawsze coś wymyśli, co w jego opinii Cię nimi czyni). Robi tak, bo uważa, że inni właśnie tak robią. Robi tak, żeby być na poziomie (w jego opinii).
Jeśli mówi Ci, że o coś Cię oskarży (na policji, w prokuraturze, w sądzie – też coś znajdzie, choćby największy absurd), to znaczy, że on właśnie ciągle się bał, że jego działanie będzie zgłoszone na policji, w prokuraturze, do sądu.
Jeśli mówi Ci, że nie będzie się z Tobą dłużej bawił w kotka i myszkę (uwielbiają to powiedzonko, nie wiem czemu), to znaczy, że nie ma zamiaru brać pod uwagę jakichkolwiek Twoich warunków, podczas gdy sobie daje pełne prawo do kombinatorstwa i nie liczenia się z Tobą. Poza tym, to on robił Ci roller coaster: najpierw traktował Cię spoko, jako przyjaciela, chwalił, a potem spuszczał Cię do rynsztoka (na przykład obgadywał i dewaluował za plecami). Teraz właśnie wyszło jego całe podejście do Ciebie.
Jeśli oskarża Cię o to, że wyrządziłeś mu krzywdę (swoim niezgadzaniem się na jego krzywdzące warunki) i jest taki biedny (robi z siebie ofiarę), to znaczy, że wcześniej dostawał w dupę i teraz chce to sobie zrekompensować Twoim kosztem (uważa, że mu się to należy). Wpędza Cię w poczucie winy, by wymusić na Tobie działania korzystne dla niego, mając Cię gdzieś – chce wziąć Cię na litość
Jeśli przerzuca na Ciebie odpowiedzialność za coś (co konkretnie spowodowało, że misternie tworzony plan mu się rozleciał), to wiedz, że to jest takie ostateczne przerzucanie gorącego kartofla vel śmierdzącego gówna. On od samego początku kierował się tylko swoją korzyścią i jeśli coś ewentualnie po drodze miałoby się spaprać, to Ty miałeś ponosić w pełni odpowiedzialność, a on miał umyć ręce. On już nawet zaplanował scenariusz ewentualnego niepowodzenia w trakcie realizacji swojego planu i swojej ewakuacji. Żył w przekonaniu, że to Ty będziesz wtedy płacił za skutki. Na końcu, zakładając, że jednak, mimo wszystko, ostatecznie plan się powiedzie, planował kopnąć Cię w tyłek albo wytrzeć w Ciebie swoje buty jak w wycieraczkę, wchodząc po Tobie do lepszego świata.
Jeśli zarzuca Ci, że coś mu ukradłeś, wyłudziłeś, to znaczy wprost, że chciał Cię wykorzystać i lub/robił to. W ramach tych zarzutów będzie Ci nawet wypominał to, że zachował się wobec Ciebie w porządku w jakiejś sytuacji. Poświęcił czas na wysłuchanie Ciebie kiedyś lub coś tam dla Ciebie kiedyś zrobił (albo specjalnie Ci wręcz wcisnął, żeby mieć Ci co wypominać). Kradzieżą, wyłudzeniem jest również zrobienie dla niego czegoś, co pozwoliło mu na nabranie błędnego przekonania, że dalej będziesz dla niego coś takiego robił, a następnie Twoje zaprzestanie (!). Ty po prostu ukradłeś mu marzenia i zabrałeś zasilanie łączące jego z Tobą!
Jeśli zarzuca Ci, że jesteś niepoważny, (choć do tej pory nie przeszkadzało mu to ssać wszystko od Ciebie, co było dla niego wartościowe!), to znaczy, że to on uważa siebie za niepoważnego, głupiego i żeby poczuć się mądrzejszym, dowartościowywał się Tobą (Twoją wiedzą i doświadczeniem). Swoją wiedzę i doświadczenie miał zamiar przypisać sobie i zapewne dotąd to robił
Jeśli stara się Ciebie obrazić jakimiś dziwnymi (z d* wyjętymi) epitetami, to zapewne to są te, które kiedyś słyszał na swój temat. Dewaluuje Cię celowo, aby było mu łatwiej Ciebie używać. A że epitety te jego dotykają, to myśli, że dotkną też Ciebie. Pamiętaj, że on pluje na wszystkich, którzy mu się przeciwstawiają
Jeśli zarzuca Ci roszczeniowość, podczas gdy jesteś gotowy pomagać innym i robisz to, jesteś empatyczny, to znaczy ewidentnie, że to on jest roszczeniowy. Cwany typ, który poprzez różne manipulacje, szantaże, zastraszanie stara się z ludzi wydobyć to, co sobie zaplanował. Twoje potrzeby, Twoje granice, Twoje poczucie sprawiedliwości uważa za roszczeniowość – to one sprawiają mu problem (jak śmiesz mieć swoje potrzeby i stawiać mu warunki!)
Jeśli odrzuca Cię, mówiąc Ci, że jesteś i zawsze byłeś beznadziejny, od początku nie nadawałeś się do czegoś (co pozwalało mu, dzięki Twojemu wkładowi pracy, realizować swój plan!), to znaczy, że sam obawiał się odrzucenia. I nadal się obawia. Zatem licz się z tym, że będzie po jakimś czasie znowu stosował podchody do Ciebie, o ile mu nie ulegniesz wcześniej, chcąc udowodnić mu, że mylił się co do Ciebie – że wcale nie jesteś beznadziejny – i dasz się jednak wciągnąć do jego planu.
Jak działa projekcja wściekłego narcyza?
Zaczyna się od planu (rysunek poniżej). Planu, który się rypie, bo Ty się nie godzisz na warunki narcyza. W następstwie jego furii powinna nastąpić jego demaskacja. On zdaje sobie sprawę z tego mniej lub bardziej świadomie, dlatego też przeskakuje do następnego etapu, który jest konsekwencją demaskacji (pomijając etap demaskacji, bo nie chce tego za uja pana) – do etapu oskarżania, obwiniania, oczerniania.
To Ty, odkrywając o nim prawdę (demaskując go), masz prawo go oskarżyć, obwinić i w ten sposób przedstawić złe świadectwo o nim. Ale on Cię wyprzedza w tym i przejmuje ten etap (co potwierdza jego żądzę ciągłej kontroli): on Cię oskarża za niepowodzenie swojego planu, obwinia i oczernia. Mało tego: to nie dotyczy tylko Twoich jakichś tam działań, ale całej Twojej osoby. Bo narcyz nie rozróżnia działań od ego.
Nie daj się manipulacjom i agresji narcyza
Gdy stajemy po swojej stronie konsekwentnie i nie dajemy się narcyzowi, to narcyz musi wypić swoje piwo, które nawarzył. A właściwie dwa:
demaskację siebie, swoich niecnych zamiarów i działań, swoją naturą – czyli zmierzyć się z ujawnioną prawdą o sobie
Etap gorący związany jest z przemocą domową. W gorącym etapie przemocy sprawca eksploduje, wyładowuje swoje nagromadzone frustracje na domownikach. Ale etapy przemocy, w tym etap gorący, nie muszą być związane tylko z systemem rodzinnym, ale z każdym systemem, w którym narcyz mógł Cię bliżej poznać i zidentyfikować, co masz w sobie wartościowego, co mu się przyda, a jakie są Twoje słabe strony. Może też nie poznać do końca Twoich słabych stron, ale miał już jakiś kontakt z Tobą, dostarczasz mu jakichś wartości i będzie starał się wyładować na Tobie swoją frustrację, bo w swoim otoczeniu nauczył się, że to działa. Zatem myśli, że w przypadku Ciebie też zadziała.
Co możesz zrobić w sytuacji, gdy narcyz wybucha?
Przyglądaj się jego reakcjom, obserwuj, jak się zachowuje. Obserwuj, jakich stara się używać desperacko sztuczek, aby wciągnąć Cię w jego problem. Pamiętaj, to jest jego problem. A to stosowanie różnych prymitywnych chwytów, to jak łapanie się przez tonącego brzytwy. Robi to po to, aby nie ponieść odpowiedzialności za swoje czyny, aby nie skalać gównem swojego misternie tworzonego wizerunku i aby nadal utrzymywać kontrolę (władzę) nad swoim otoczeniem – WUW.
Możesz go wyśmiać, przyglądając się, jak się miesza w swoim gównie. Kazać mu spadać na drzewo.
Możesz przedstawić mu całą sytuację – jego zachowanie – od momentu, kiedy nie zgodziłeś się na zrobienie dla niego czegoś, bo wyczułeś, że jest to już przekroczenie Twoich granic i nie jest to zgodne z twoimi wartościami. Możesz wskazać mu, że powinien się za to wstydzić i wyrazić swoje obrzydzenie jego zachowaniem
Możesz poinformować go, jakie kroki prawne podejmiesz, jeśli się nie uspokoi i dalej będzie chciał Cię do czegoś przymusić, będzie Ci groził, oczerniał Cię w otoczeniu. Poinformuj o zaistniałej sytuacji również kogoś innego
Nie krępuj się zastosować wobec niego wszelkich tych działań, którymi Cię straszył (zgłoszeniem na policję, do prokuratury, do sądu – na przykład za napaść, wymuszanie groźbą), jeśli się nie uspokoi. Będzie Cię wpędzał w poczucie winy, że Ty go sprowokowałeś, a Twoją obronę – np. odepchnięcie go, rewanż słowny będzie nazywać Twoją agresją. Będzie Cię też nazywał kablem. Licz się z takim podejściem, bo on będzie walczył o to, aby się nie zdemaskować, do upadłego. Tylko nie mów mu, że akurat teraz się wybierasz zgłosić jego zachowanie. Poinformuj go, że możesz to zrobić, a jeśli dalej będzie Cię atakował, to idziesz i zgłaszasz, nie informując go o tym
Możesz zastosować też technikę szarego kamienia: odpowiadasz mu bez emocji i z pewnym znudzeniem: “Mhm”, “oczywiście, masz rację”, “a to ciekawe” itp., nie wdając się w dyskusje. Jesteś niewzruszony jak kamień i nawet na niego nie patrzysz, jesteś na przykład pochłonięty swoją komórką albo czymś innym. Pamiętaj, że wielu narcyzom i innym toksykom chodzi po prostu o utrzymanie z Tobą interakcji, dlatego też prowokują, obrażając i stosując przy tym rynsztokowy język. W ten sposób chcą się dowartościować, że mają z kimś takim jak Ty do czynienia. Mogą specjalnie starać się przekraczać Twoje granice, abyś wezwał policję i w ten sposób wytłumaczyć to sobie, że liczysz się jednak z nimi, skoro zdecydowałeś się jednak ją wezwać. Ale pamiętaj też, że jeśli sprawy zaszły za daleko, to nie ma co odwlekać wezwania policji. Jakkolwiek, nie daj się ponieść emocjom, przyglądaj się tej sytuacji. Pamiętaj też, że atak na Ciebie świadczy, że jesteś dla niego kimś bardzo wartościowym i on szuka na nowo dostępu do Ciebie poprzez dewaluację Ciebie. Wyobraź sobie, że jesteś skałą, wewnątrz której są złoża złota i kamienie szlachetne (bo tak jesteś postrzegany przez narcyza). Taki narcyz zachowuje się tak, jakby brał maczugę lub młotek i chciał Cię rozłupać, dostając się do Twojego wnętrza. Zaciekle wali w Ciebie, a jego działania są bardzo prymitywne. To o nim świadczy. A Ty nadal pozostajesz niewzruszony jak skała.
Blokuj jego numer telefonu, jeśli Cię nęka połączeniami i sms-ami. Są do tego bezpłatne aplikacje. Względnie zmień numer telefonu.
Nie odbieraj od niego żadnych przesyłek, pieniędzy. A jeśli Ci to jakoś wciśnie – odsyłaj, wyrzucaj albo, jeśli nie była to żadna przesyłka rejestrowana, zachowuj się tak, jakby nic takiego do Ciebie nie przyszło, ale nie korzystaj też z tego, najlepiej pozbądź się tego
Wykorzystaj tą wiedzę, którą Ci ujawnił o sobie. On Ci wprost pokazał, czego się boi i czego chce
Osobiście uważam, że najlepszym sposobem na wściekłego narcyza jest połączenie różnych wymienionych wyżej technik w zależności od sytuacji (zachowania narcyza). Pamiętaj, że narcyz chce przejąć kontrolę nad Tobą, nad Twoimi zachowaniami, wmówić Ci coś. A Ty mu nie dajesz, bo nadal pozostaje na swojej niskiej pozycji, nie dorównuje Tobie. Gdy Cię prowokuje, nie dajesz mu tego, co oczekuje. Gdy Cię straszy – nie boisz się, bo wiesz, że to jest to, czego on się boi. Gdy Cię szantażuje, to nie dajesz się w to wciągnąć, bo wiesz, że on myśli, że nie wydasz go, a Ty wiesz, że właśnie możesz to zrobić. Jest dla Ciebie tylko żałosną, tchórzliwą upierdliwą błyszczącą muchą – gówniarą
Reaguj na przejawy nierównowagi w otoczeniu – nie musisz sam, bierz do pomocy innych. Szukaj przyczyn i zidentyfikuj kogoś, komu zależy na utrzymywaniu takiego stanu nierównowagi, kto jest za to odpowiedzialny. Dopuść światło do takiego toksycznego układu. Poinformuj o swoich spostrzeżeniach także inne osoby, z którymi masz dobry kontakt, przedstaw sprawę osobie (instytucji), która jest wyznaczona do przyjmowania tego typu zgłoszeń i reagowania. Plany narcyza tworzą się w ścisłych układach, w których tworzy się warunki, aby pewne informacje nie zostały ujawniane na zewnątrz. W tych układach narcyz czuje się w swoim żywiole. Te układy pozwalają mu istnieć i kontynuować swoje chore działania (dom, miejsce pracy).
